باوانەگەم شەکەت بۊمە لە کۊچەو کۆڵانەیل شار / سه‌عید عباده‌تیان

 

 

باوانەگەم
شەکەت بۊمە لە کۊچەو کۆڵانەیل شار
لە ژانەیلِ سقان‌سزنِ نادیار
لە گووشِ کەڕِ ئاێەمەیل ک داڵگ‌زا کەڕ و کوورن
کووڵەن ، خرچەن ، لاق مردنِ بێ‌کرچەن.

وەڵەکەتم
لە تماشاێ پەشێوتەرین ئاڵاێ عاڵەم ک
داکاسین لە سەێوانێ لە تاڵەم نەۊ
ک هڵمِ هناسەێ گەرمێ لە ناو ئاڵایلِ عاڵەم نەۊ

باوانەگەم
بڕیامە دی لە سووزِ سازەیلِ جەهان
لە بەرهەمەیلِ پڕ لە خەم
دەسم لە کەس نیەچوو هەنین
بێ‌ڕەحمانە دێرم خوەم ، خوەم !…

سه‌عید عباده‌تیان

◽️

بانویِ من
درمانده‌ام و زار
درمانده و زار از کوی و برزن شهر
از زخم‌های استخوان‌سوز نهان
از گوشِ کرِ انسان‌ها که مادرزاد کر و کورند
نارس‌اند، بی‌طعم و سزاوار برای مرگی خاموش.

درمانده‌ام
از تماشای حزن‌انگیزترین بیرقِ زندگی
که سرنوشت‌ِ من ، نه نشستن در سایه‌اش بود
نه هرمِ نفس‌های داغ‌اش بر بیرق‌های این جهان می‌نشست.

بانوی من
بریده‌ام
از شنیدن سازهایِ غمناکِ جهان
از شعرهای حزین و پر اندوه
دستانم به‌جایی بند نیستند
و بی‌رحمانە
خودم ، خودم را ویران می‌کنم !…

ترجمه : ایوب پارساپور

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *