لارهکهر / شێعرێگ له مهسعوود ئسکهندهری
آنهایی که غروبهای شلوغ و بیروح خیابانهای کرماشان را رها میکنند تا به قلههایی مثل «فرخشاد» برسند، گهگاه در مسیر، با آوازهایی که روزگاری ساکن دشتهای رهای روحشان بوده روبرو میشوند و حسی عمیق قلبهایشان را میفشارد. انگار تکههایی از روحشان را در آن آوازهای سنتی جا گذاشته اند. صاحب یکی از این صداهای زلال، مسعود اسکندری است. اهل «دشت دیره» ی گیلان غرب است و ساکن کرماشان. هنرمندی که گهگاه شعر هم می گوید. این بیتها شاید اولین شعر اوست که در رسانهای رسمی منتشر می شود. از این پس حتما شعرهای خوبی از او خواهیم شنید
وارییه واران عشقد له بییاوان لهشم
لێو گیانم تهڕ بۊیه! نمنازهگهد بۊ وه بهشم
چۊ قوڵهێ ئرمس له چهو لێوهێ فهقیر دهر وه دهر
ئهور بان وارێ وه ڕفتهو گیان گرێ کۊیهو کهشم
ماڵ خوهر خورێاێ سزیاێ ساڵ و مانگ ئازگار
شوڕشوڕێ ههم کهفته ناوخواێ ڕیخهناو خهش خهشم
چۊ مهلۊچگ ههم چهوم لهێ دهروهچه باڵهو گرێ
غهرق واران شهسد! مهس له پێاڵهێ سهرخوهشم
ئاهووهیل سهرمهس چهو له سهر شێت خهێاڵ
لارهکهر رۊ نهن له باخ پڕ له سهوزهێ سهرکهشم
خش خش واران عشقد خهو له چهو وشکم شکان
بهزر سیسهوبردێیم سهردا له خاک سێ ڕهشم
«دێره» شێت تاف ئاوهیل گوڵێن ناوده
چۊ بهڕو گیانم سزێ تا گوم نهکهی ڕێ له لهشم