له‌شێ گ یه‌خ کردۊد / زوهره په‌ناهی
ئمساڵ، ساڵ سه‌ختیگ بی. وای زه‌لان شروو کردۊد‌ه ده‌مانن. تا چه‌و کار کردیاد ته‌مام گه‌نم زارەیل ئەزرە پڕێ بۊده سنه مژه. هه‌ر چی ئافه‌ت‌کوش دایمنه لیان، کار ساز نیه‌وی ک نیه‌وی. ئداره‌ی که‌شاورزییش هه‌ر چی کارزانه کل کردن، رێ وه جێیگ نه‌وردن. چمان ئمساڵ ئی سنه‌مژه‌یلە ده‌س وه یه‌کی کردۊن ده‌مار وه رووژگار که‌شاورزه‌یل سنجاوی درارن. تا چه‌و کار کردیاد گێشت زه‌ۊیه‌‌‌یل سییه‌ێی گردۊنه باوش.
کاعه‌لی ده‌س وه زرانی نیشتۊد. ده‌س راسی مشت کردۊد و ناۊده لاێ سه‌ری و هه‌ر نووڕستیاده زەۊه‌گه‌ێ. یێهه‌و هووره‌ی پڕ له ژارێگ چڕی. هه‌ی خودا گیان یه چ رووژگارێگ بی دیمه چه‌و؟ خوەزێه‌و وه ده‌رگای گه‌‌وراو بی نه‌قسد پەناهم بێد و….
کاعه‌لی چه‌ن ساڵێگ بێ ک حاڵێ خوه‌ش نیه‌وی. هه‌ێ وه بان یه‌ک گه‌ن هاوردیاد. چه‌ن ساڵ له‌ێره‌وه‌ر کوت و کوت‌بڕ ژنه‌گه‌ی وه کیسێ چێ. شه‌و خه‌فت و شه‌وکی له خه‌وا نات. ژن ساق و سالم ئەمان خودا ده‌فتر عومری به‌سا. کاعەلی فره وه شوونی خوسه خوارد. ته‌نیا ژن نه‌ۊ!. گێشت دیه‌که وه‌تیان: کاعه‌لی! سیما ته‌نیا ژند نییه؛ بڕای هاوپشتده. ڕاس وه‌تیان. پاله‌وانیگ بی ئرای خوه‌ی. کاعلی ئه‌وقه‌ره وه داخێ گێرست تا یه ک مه‌ره‌ز قه‌ن گرد!. ئه‌لان چوده هه‌ر کوو یهێ کیفه بوچگلیگ ها گردی. ئۊشی ئه‌نسولینه بایه‌د وه سه‌ر سات بوکوتمه‌ی. وه‌نه چمه کوما.
هه‌‌مراێ داخ ژنه‌گه‌ی سیما که‌م نه‌ۊد ک له شانس شهری یهێ رووژ کوڕه‌گه‌ی وه‌ل ره‌فێقه‌یلێا چیه ئاوه‌گه‌ی «مڕگ» کەمێگ مه‌له بکه‌ن و ماسێ بگرن. ئەمان هه‌ر ئه‌و چێنه بییه چێن ئاخری.
رووژگار گه‌ن پشت کاعەلی چه‌مان. جوریگ ک سوێگ دی ئڕای چه‌وه‌یلی نه‌من. له دار دونیا کا عەلی مه‌ن و نه‌وه‌ی شه‌ریگ ک هه‌ر رووژ خودا وه‌ل باوه و داڵگی شه‌ر نیاده‌و وە تیاد: ئیره جای مه‌نن نییه وه خودا یهێ رووژیش له عمرم بمینێ وه‌یره چم.
تا یه ک «سامان» نه‌وه‌ییش سه‌ر ناد و چێ. هه‌ی وه‌تیاد: م وه کار کشاوەرزی بدم تیێد کار فره و پوڵ که‌م. تا یه که یهێ شه‌و وه بێده‌نگێگ بخچه‌گه‌ی جه‌م کرد و چێ و داڵگی روباب و باوه‌ی ته‌نیا ناد. چه‌ن ساڵیگ چی و گێشت فکر کردیان سامان مردیه تا ئێ ساڵه ک یهێ پیای دریژ و سیێه‌یگ ک چمان سنه‌مژه گیانی مژۊد هاته ئابادی. کاعەلی تا له دۊر دییه‌ی، هه‌ر ئه‌وجووره ک هووره چڕیاد یێهه‌و چمان کوچگی خسیده ناقی، دی ده‌نگی وه لی نات و وشکیه‌و برد. چه‌ن گڕێگ بی ده‌نگ نووڕسته پیاگه و وه ده‌نگ بی‌نزیگ وه‌ت: یه سامانه یه سامانه! له ناو دڵم وه‌تم: کاعەلی یه کی سامانه یه ئافاته! ئافات! گێشت فکر کردیان سامان هه‌ر ئه‌وجووره ک چییه دی ئڕای هه‌میشه چییه.
یهێ گل وه‌تیان: سامان مردێه یهێ گل‌تر وه‌تیان: چیه‌‌سه ته‌یران ئڕای خوه‌ی بیه‌سه که‌سیگ. یهێ گل‌تریش وه‌تیان: یهێ رووژ له کرماشان وه ناو فه‌یزئاوا کوڕیگ له ناو ماڵه خراوەیگ دیینه ک فره نه‌خشی جۊ سامان بییه …چمان ڕاس وه‌تنه.
کاعەلی تا چه‌وی که‌فته سامان وه ده‌و چێه لای و گردی باوش و گوراێگور ماچی کرد و وه پی وه‌ت: یه وه کوو بێده ها؟ ئی چه‌ن ساڵه نه‌وه‌تی له شووند چه وه سه‌ر ئیمه تیێد. مه‌گه من و داڵگد دی کی داشتیم ها؟!
سامان که‌میگ نووڕسته باوه‌ێه‌و وه‌ت: ئه‌لان جاێ یی قسیه‌یله نیه؟ باوه گیان پوڵ تووام پوڵ! حاڵم گه‌نه.
کاعەلی تا ئێ قسیه‌یله شنه‌فت تازه هاته خوه‌یه‌و. ئمجا خاس نووڕسته سامان. له‌وسی وشکه دایه‌ود. سر تا پای گیانی بوده عه‌ره‌ق و چه‌ویلی بوده تک ده‌رزی.
یێهه‌و کاعەلی ره‌نگی په‌ڕی و لچی نیشته ڵرپه. وه ده‌نگ نه‌زاریگه‌و وه‌ت:چه وه‌ل خوه‌دا کردیده ها؟! تو وه‌تی چمه شوون کار یه بی کاره‌گه‌د!؟ خوه‌د وه‌تی تا پۊڵداره‌و نه‌وم نیه‌تیه‌مه‌و. ئه‌لان یه چ فورمیگه ها؟!
-سامان وه یواشێ سه‌رێ خسه خوار وه ده‌نگ نه‌زاریگ وه‌ت: ئی باره پۊل بییه پیم وه خودا خوه‌م خاسه‌و که‌م.
کاعەلی ده‌س کرده گیفانیه‌و مشتیگ پۊل داده پی و وه‌ت: قسیه وه ده‌م درای، هورمه‌ت دێرێد.
سامان درجا پوڵه‌گه روواکانو جۊ وا دەرچی. چه‌ن رووژیگ چیه و خه‌وریگ له سامان نات تا یه ک یهێ رووژ هاته‌و ئی باره هه‌م چرکن بێ ئه‌مان دی قوت و ڕاس رێ کردیاد. هاته ماڵ و دوشیگ گرد و ریشی تاشی و دانیشه شان باوه‌ی. چه‌ن مانگیگ چێ و سامان بوده کوڕ خاسیگ تا ئمڕوو ک هوا ته‌م ته‌مه لۊل بی.
کاعەلی دی وه ماڵ ناته دەێشت. ئه‌قه‌ره وا هاتیاد ک گێشت وه‌تیان: ئه‌لانه ک ده‌ر و دیوار هه‌ر چی ماڵه وه بن دراید. سامان هه هاتیاد و چیاد. کا عەلی وه پی وه‌ت: یه چه که‌ی؟ دی دانیشه. ئڕا هەی تیێد و چید؟! سه‌رم که‌فته خِڕ.
-سامان قرمزه‌و بی. تا تۊیه‌نست چەوەیلی داچه‌قان وە ده‌نگ گه‌ورایگ قیژانه سه‌ر باوه‌ی و وه‌ت: وڵم بکه پیر خرفت! خه‌رگ نایده‌سه سه‌رم دی چه توایده لیم؟! وه ده‌ویگ تن تێزێگ چیه ناو کەێانه‌گه.
چه‌ن ده‌قه‌یگ چێ. کاعەلی هەر پا پا کردیاد. دی سه‌ور و قه‌راری نه‌من وه یه‌‌واشیگ چیه لای کیانه‌گه. له کونای بوچکیگ ک له قه‌ی دیواره‌گه ی کیانه‌گه بی نووڕسته ناو. دی فه‌ندکیگ ها ده‌س سامان .پشتی چه‌میا، ده‌می وشکه‌و بێ و زوانی بییه یه تکه چوو. پشت ناده کیانه‌گه و نیشت یێهه‌و سووز گه‌نی له کلگی هات.
چمان کوڵه‌نجی داده پیه‌و. چه‌ویلی ریزه‌و کرد و تەماشای ده‌سی کرد. خون له کلگی فیشه کردیاد. داسەگه گه‌ن بروده‌ی. وه‌ی نیشتەره له خوه‌ی دوره‌و بێ وه په‌ڵه په‌ڵیگ چنگی کوتاده ده‌سه‌ی داسه‌گه و هێز گرد. نیزانستیاد دێرید چه کید؟ چناوکه‌ی نیشته ڵرپه. وە گامه‌یل درێژ درێژ تن و تیژ چیه ناو که‌یانه‌گه و ده‌نگ پڕ له ژاریگ قیڕانه سه‌ری و وه‌ت:یه دیرید چه کی؟! خودا نه‌ناس و قه‌دیم وه‌تنه وه‌ل کوور نان خوه‌ی خودای خود وه هۊر نه‌وه.
-سامان ڕه‌نگ له ڕیچه‌ی پەڕیا.ده‌نگی که‌فته پته پت و هۊچی نه‌وت
– سه بۊش ئاقا ئڕا سه چوار رووژ یهێ بار چووده شار بۊش چوود گه‌ن و گۊ سنی. وه خودا ئه‌لان یا ئه‌و فه‌نده‌که خیده زه‌ۊ یا کوشمەد. -سامان که‌میگ نووڕسته باوه‌یه‌و. دەرجا بی‌حه‌یایی پاشیه ناو چه‌وه‌یلی و وه‌ت: کلگد نه چوده چه‌ود وه تو هۊچ ره‌بتیگ نیرید هه‌ر کاری دلم بتوای که‌م.
-کاعەلی ک ته‌مام ئاواته‌یلی وه ده‌س وا دی و زانست کوڕه‌رزا چ کڵاو شووڕێگ ناسه سه‌ری، یێهه‌و داسه‌گه هاورده بان. ئه‌مان داسه‌گه له ده‌سی ده‌رچی و داده پشت مڵ سامان و خۊن له مڵی که‌فته رێ.
کاعەلی تا چه‌وی که‌فته خۊن گه‌رمه ک له گیان سامان چیاد، ده‌سی شله‌و بێ و ده‌نگ کومه‌ک! کومه‌کی! گووش دیه‌که پڕ کرد
-روبابه زۊزی له ماڵەگه هاته ده‌ێشت وه‌ت: چه بیه؟
ـ کاعەلی جور که‌چ دیوار چەرمگه‌و بود له شه‌رم سه‌ری خسه خوار وه ده‌نگ بی‌نزیگ وه‌ت: م ته‌نیا تواسم بترسنمه‌ی.
-روباب زانست وای زه‌لان زنگانی گردیسه وه‌ره و له هه‌له و په‌له چیه ناو کیانه‌گه تا چه‌وی که‌فته سامان هه وه ده‌م ده‌ره‌گه وشکیه‌و برد و تته‌پته وه‌ت: کاعەلی کوڕد بمرێد یه خۊ کوشتیده‌سه‌ی! کاعەلی هه‌ر وه ئه‌وره ڕەقی برد و ته ک داده دیوار کەیانه‌گه، خوز خوارد و دانیشت.
مردم دیه‌که جه‌م بین. کا فڵامه‌رز وه زۊزی چێ و ماشینه‌گه‌ی هاورد و روبابه و سامان خسه بان و جۊ وا چی.
چه‌ن ساتیگ چی فڵامرز وه خنه خنیگ هات و دانیشته لای کاعلی. هه‌ناس پر له ژاریگ کیشاد و وه‌ت: رخد نه‌چوو سامان حاڵی خاسه وه‌تیه بوشمه پیید: وه ئه‌روای کاکی چووده که‌مپ و تا خاس نه‌ود نیه‌تیه‌یده‌و. وه‌ت بۊشمه پیید ئڕای دوعا بکه‌ی. تونیش دی خوه‌د ناراحه‌ت نه‌که وه ئمید خودا ئێ باره دی فه‌رخ کیید، خاسه و بۊ.
کاعەلی بی‌نز ماقێەو بردۊدە بان زه‌ۊ و هۊچ نیه‌وه‌تیاد. یێهه‌و فڵامرز وه‌ت: کاعەلی ئمڕوو دی به‌وه ماڵ ئیمه، سامان سوو موره‌خه‌سی که‌ن ئمشه‌و روبابه ها لای. دی بیلا یهێ شه‌و وه‌لید گه‌ن بچوو چه بوو ها ؟! کاعەلی هه‌م جوواو نیاد. فڵامرز هێزگرد و ده‌سی ناده ژێر به‌خه‌ڵ کاعەلی هێزی بیید ئه‌مان نتونست. له‌ش کاعەلی فره سنگینه‌و بود و چه‌ن ساتی بۊ یه‌خ کردۊد
هفته‌نامه صدای آزادی شماره 676