غزل عاشقانه کوردی با نام علی اشرف نوبتی پیوند خورده است / دکتر رضا موزونی
همیشه گفته‌ام و می‌گوبم: غزل عاشقانه کوردی با نام علی اشرف نوبتی پیوند خورده است. حس عاطفی جاری در شعرهای او کم نظیر است. در دهه ۷۰ شعر “ارمنی” پرتو با ترانه خوانی بعضی خوانندگان ،زمزمه جوانان آن روزگار شد و هنوز زمزمه دل شاعران است و این غزل دریچه‌ای روشن و ماندگار برای شعر کوردی در قالبهای عروضی شد.
استاد علی اشرف نوبتی با کتاب “کوچه باخی ها” نامش را برای همیشه در شعر فارسی و کوردی جاودانه کرده است.
پرتو سالها به کنج عارفانه ی خود خو گرفته بود و در همایشها وجشنواره‌ها حضور نداشت. براستی که غزل هایش با حسی عجیب و ظریف پیوند داشت و شعرش بر جان و دل می نشست. شعرش سرگل شعرهایی بود که در برنامه های رادیو وتلویزیون می خواندم و خود نیز از خوانش شعرش دچار شعف می شدم.
کیست که شعرهای پرتو را بشنود و زبان به تحسینش نگشاید. این اواخر به همت هنرمند هم دیاری وحیدنظری کرمانشاهی چندین غزل زیبا با صدای ماندگار خود استاد با کیفیتی خوب ضبط شد و یادگار ارجمندی برای آیندگان است.
امروز در صبحگاه سرد برفی بهمن ماه خبری چون بهمن بر ما فرود آمد. خدا کند خبر دروغ باشد .. ولی نه… پرتو شعر کرمانشاه خاموش شد و خاموش می شوم …
اندوهی در دلم می نشیند و زمزمه می کنم:
کەم بیوش بچم دێرە وەێ شڕ شڕ وارانە
یەێ شەو بمینە لامان مەر ئێرە بێاوانە
بزرگمرد شعر وادب کرمانشاه چون شعرهایش مخاطبان را با کوچش غافلگیر کرد. و استاد علی اشرف نوبتی هم رفت وجامعه ادبی استان را به سوگ نشاند. او براستی پرتو شعر کرمانشاه بود و هست. یادش مانا و روانش مینوی باد
انتشار در هفته نامه صدای آزادی / شماره 631