سیاوش نورپور راوی ملودیها و نغمات ناب کرماشانی / شهاب متقی فر

 

ا

استاد سیاوش نورپور
هنرمند خاطره ساز و راوی ملودیها و نغمات ناب کرمانشاهی

کودکی‌ هم نسلان من پر بود از التهاب جنگ و گلوله و بمباران
اما هر جا که مجالی به دست می‌آمد فضای خانه لبریز می‌شد از آهنگهایی که نه می‌دانستم خواننده‌اش کیست و نه آهنگسازش را می‌شناختم اصلا فرهنگ شنیداری ما دغدغه‌ی این را نداشت که صاحب یک اثر موسیقی کیست؟! هر چه بود لذتی بود که در خانه جاری بود.
اواخر دهه‌ی شصت که به عنوان نوازنده وارد دنیای موسیقی شدم بیشتر به سمت موسیقی سنتی کشیده شدم(به دلیل کوچ اجباری ما از قصرشیرین به تویسرکان در دوران جنگ و قرار گرفتن در محیطی که همگی فارس بودند و موسیقی سنتی حضور پررنگی داشت)،
تا اینکه چرخ روزگار چرخید و پایم به واحد موسیقی صداوسیمای کرمانشاه و انجمن موسیقی باز شد. آنجا بود که فرصت آشناییِ بیشتر با هنرمندان شاخص و بزرگان این دیار برایم فراهم شد. اواخر دهه‌ی هفتاد بود روزی جناب بهزاد مرادی دوست هنرمندم از آلبوم “ارمغانی از کرمانشاه( باختران)” برایم گفت با شنیدن صدای بهروز کریمی خواننده‌ی ارجمند کرمانشاهی تمام خاطرات کودکی در من زنده شد و در کنار نام ایشان نام بزرگ دیگری جلوه‌گر شد؛ سیاوش نورپور…
مگر می‌توان درخشندگی ملودی‌پردازی و نغمه‌پردازی‌اش را نادیده گرفت؟
در چهارمین جشنواره مقاومت ۱۳۹۱ زمانی که به پاس یک عمر خدمات ارزنده هنری و خلق آثار ارزشمند، تندیس جشنواره را تقدیمشان کردیم به پیشنهاد آقای پوریا بابایی دوست و همکارم در انجمن موسیقی مصاحبه‌ای با استاد نورپور داشتیم که ایشان به عنوان جمله‌ی پایانی مصرعی از حضرت حافظ خواندند:
عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید…

عالیجناب نورپور! از شما سپاسگزاریم که درس عاشقی به ما آموختید
افتخار می‌کنیم که از کودکی تا امروزمان را با آثار شما گذرانده‌ایم از آلبوم ارمغانی از باختران با صدای جناب بهروز کریمی و همکاری با استاد شهرام ناظری و استاد سیدجلال‌الدین محمدیان تا آلبوم دنگ دل زنده یاد حشمت لرنژاد و بسیاری آثار دیگر با صدای هنرمندان بزرگ و محبوب این دیار همچون زنده یاد منوچهر طاهرزاده، حسین البرزی و علی علیئی.
استاد جان! شما جاودانه‌اید چرا که با رجوع به ریشه‌ها و پایبندی به فرهنگ این دیار و سرزمین آثاری جاودانه خلق کرده‌اید.
شهاب متقی فر ۲۷ تیر ماه ۱۴۰۱

 

انتشار در هفته نامه صدای آزادی / شماره 647

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *