مقایسه فوتبال و کرماشان / فریبرز عباسیان
بازی فوتبال را دوست دارم. چون نتیجه دارد. با هر بدبختی و خوشوقتی، با هر داوری و ناداوری، با هر تبانی و گاو بندی و هر ساخت و پاختی، پیش چشم تماشاگران، نتیجه ای بدست می آید و خواسته و ناخواسته همگان بدان اعتنا و احترام می گذارند. تیم های حریف برای دفعات بعد خود را آماده می کنند که حضوری بهتر داشته باشند.
کرماشان سال هاست بین دو حریف سنتی “چپ و راست” دست بدست می شود. گاهی گل هایی رد و بدل می شود دیدنی! گل هایی کاشتنی و ماندگار! گاه گل به خودی وگاه تیرک دروازه و گاه دروازه خالی و توپی و توپ هایی که به هوا می رود و اوتی تنها، حاصل آن.
کر ماشان، حاصل ضربات بی حاصل چپ و راست این سال هاست. کرماشان، زمین خالی از نتیجه مردمان این دیار برای بازی ناشیانه بازیگران چپ و راست است. انگار نه انگار این همه تماشاگر منتظر نتیجه، اینجا به تماشا و انتظارند.
سال هاست کرماشانی ها منتظر نتیجه ای سودمند در نان سفره شان هستند. سال هاست منتظر معجزتی به پایان آمارهای بیکاری و معیشت و کمی توسعه اند. یا زمین بازی ناهموار است؟ با مسولان بازیگر، ناشیند؟ یا اصلا توپی در میان نیست؟ تا نتیجه ای حاصل آید؟! یا اگر همه چیز هست، واقعا بازی جدی در میان نیست و هرچه هست بازی بازی است.
والی قبلی ما را مطالبه گر می خواست. حتی انذار اینکه مردمان این دیار مطالبه گری نمی دانند و باید رسمش را بیاموزند. کمی آموختیم و مطالبه کردیم. ما را بیم داد که منظورش این نبوده بلکه والی و اقداماتش را ستودن، امید در دل مردم نا امید کاشتن مطالبه است؟ گفتیم: برای مردمان هم سودی دارد؟ گفت: صد البته. در ریل او نه در این جریده که می دانست امید هیچ معجزتی نیست! در بزنگاهای دیگر ستودیمش. چکمه پوشان درپی بند آوردن سیلاب، زومش کردیم، آنقدر که در قاب کوچک و تنگ سفره این مردمان، جایش نمی شد! اما گفتیم حال که حال مردمان از این قاب های والی و بزرگ نماییش خوب می شود، به جان می خریم و مدحش می کنیم و نامش را هم مطالبه گری می گذاریم!
همه کار کردیم و او خرسند و رفت و ما همچنان مبهوت که چه شد؟ سفره نان مردم این دیارچه شد؟ آمار بیکاری و فقر و فلاکت این مردمان چه ها که نشد.
شد “روز از نو، روزی از نو”
چهار دهه بازی بی حاصل این نابخردان به حال مردمان این دیار، حال خراب امروز مردمان را حاصل.
والی دیگر آمده. به نظم نظامیان. نمی دانیم چه کسانی را به خط کرده؟ خط فقر را پاک کرده یا بالا و پایینش را؟! چشممان به راه بود تا تابلوی بازی جدید تیم خودی، چینش چند چندش را معلوم کند. اینکه گل هایش برای مردم یا همچنان فقط بازی دوستانه است.
مرد نظامی والی کرماشان را به فرمایشی می خوانیم. نه مانند والیان اسلافش، که:
برای چه آمده؟
چکار می خواهد بکند؟
روز رفتن از خود چه می گذارد؟